Uniwersytet Warszawski to uczelnia powstała w 1816 roku pod nazwą Królewski Uniwersytet Warszawski. Jest największą, najlepszą i jedną z najstarszych szkół wyższych w Polsce, a jednocześnie najdłużej działającą uczelnią w stolicy. W 2019 roku zdobył 1. miejsce w konkursie MNiSW zatytułowanym „Inicjatywa Doskonałości – Uczelnia Badawcza (2020-2026)”. W rankingach światowych zajmuje czołowe miejsce wśród polskich uczelni, jak na przykład 258. miejsce w prestiżowym rankingu QS World University Rankings z 2025 roku.
Obecnie UW składa się z 25 wydziałów, na których kształci się ponad 36 tysięcy studentów I i II stopnia. Uczelnia zatrudnia ponad 8 tysięcy pracowników.
Umowy o bezpośredniej współpracy z ponad 380 podmiotami zagranicznymi, a także współprace między uczelniami krajowymi oraz między samymi wydziałami UW tworzą wyjątkową możliwość dla studiów interdyscyplinarnych, takich jak Energetyka jądrowa, na których studenci mogą kształcić się u specjalistów w danej dziedzinie.

Wydział Fizyki

Fizyka i astronomia na Uniwersytecie Warszawskim pojawiły się w 1816 roku w ramach ówczesnego Wydziału Filozofii. W roku 1825 powstało Obserwatorium Astronomiczne. Obecnie w skład Wydziału Fizyki UW wchodzą Instytuty: Fizyki Doświadczalnej, Fizyki Teoretycznej, Geofizyki, Katedra Metod Matematycznych Fizyki oraz Obserwatorium Astronomiczne. Badania pokrywają niemal wszystkie dziedziny współczesnej fizyki, w skalach od kwantowej do kosmologicznej. Kadra naukowo-dydaktyczna Wydziału składa się z ponad 250 nauczycieli akademickich. Na Wydziale Fizyki UW studiuje ponad 1100 studentów i ok. 170 doktorantów. Uniwersytet Warszawski w rankingu szanghajskim dla poszczególnych dziedzin (Shanghai's Global Ranking of Academic Subjects) znajduje się wśród 300 najlepszych na świecie jednostek, kształcących w dziedzinie fizyki.

Wydział Fizyki UW to nie tylko świetna kadra naukowo-dydaktyczna, ale również dobrze wyposażone laboratoria, w których prowadzone są badania w takich dziedzinach jak nanotechnologia, fotonika, optyka kwantowa, biotechnologia i bioinżynieria. Badacze tego wydziału uczestniczą w pracach międzynarodowych grup badawczych w ośrodkach takich jak CERN, DESY, GSI, CNRS, EMFL, Fermilab, J-PARK czy LIGO-Virgo. Dzięki tej współpracy studenci mają możliwość uczestniczenia w najważniejszych eksperymentach fizycznych przeprowadzanych na świecie. Studenci Wydziału Fizyki UW mają też do dyspozycji unikalną przestrzeń twórczych działań Makerspace@UW. To miejsce gdzie pomysły można przelać na papier, ale także wydrukować w 3D czy obrobić w drewnie.

Wydział Chemii

Historia warszawskiej chemii akademickiej ma swój początek w powstałej w 1809 roku Szkole Lekarskiej, zwanej wówczas także Wydziałem Akademicko-Lekarskim. W utworzonym w 1816 roku Królewskim Uniwersytecie Warszawskim stał się on Wydziałem Lekarskim. Statut Uniwersytetu z 1818 roku lokował chemię na Wydziale Umiejętności Filozoficznych w Oddziale III – Nauk Przyrodniczych.

W październiku 1955 roku rozpoczął działalność pierwszy w Polsce, samodzielny Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Jego siedzibą stał się Gmach Chemii przy ul. Ludwika Pasteura 1.

W skład Wydziału Chemii UW wchodzą Zakłady Dydaktyczne: Chemii Organicznej i Technologii Chemicznej, Chemii Nieorganicznej i Analitycznej, Chemii Teoretycznej i Strukturalnej oraz Chemii Fizycznej i Radiochemii a także Laboratorium Dydaktyki Chemii i Wydziałowe Laboratorium Pomiarowe. Badania pokrywają niemal wszystkie dziedziny współczesnej chemii, w tym chemii jądrowej. Kadra naukowo-dydaktyczna Wydziału składa się z ponad 200 nauczycieli akademickich. Na Wydziale Chemii UW studiuje ponad 500 studentów oraz 100 doktorantów (w ramach Szkoły Doktorskiej Nauk Ścisłych i Przyrodniczych UW).

Wydział Chemii UW to nie tylko świetna kadra naukowo-dydaktyczna, ale również bardzo dobrze wyposażone laboratoria, w tym laboratoria radiochemiczne wyposażone w komory gorące. Na Wydziale Chemii prowadzone są badania w zakresie m.in. chemii teoretycznej, krystalografii kwantowej, (radio)farmaceutyków, elektrochemicznych źródeł energii, nanomateriałów czy substancji biologicznie czynnych. Prowadzone są badania interdyscyplinarne.

Wydział Orientalistyczny

Wydział Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego to największa i najbardziej wszechstronna tego typu jednostka akademicka w Polsce zajmująca się badaniem, nauczaniem i popularyzacją wiedzy o krajach Azji i Afryki oraz ich kulturach, językach, historii i społeczeństwach. Oferuje 16 programów dydaktycznych oraz naukę 30 języków. Kadra naukowa wydziału składa się ze 170 pracowników a kształci się na nim  ponad 800 studentów. Badania naukowe prowadzone są w ramach ośmiu dyscyplin:  literaturoznawstwa, językoznawstwa, historii, filozofii, nauk o kulturze i religii, nauk o sztuce, politologii oraz archeologii. Wielu badaczy korzysta z kilku metodologii, co pozwala na bardziej kompleksowe podejście do zgłębianych zagadnień. Przykładem badań interdyscyplinarnych jest projekt Archeoorientalistyka łączący prace archeologów i orientalistów w ramach  Inicjatywy Doskonałości - Uczelnia Badawcza (IDUB).

Programy dydaktyczne WO oprócz nauki języka  umożliwiają zgłębianie tradycji  i poznawanie współczesnej sytuacji mieszkańców Azji i Afryki. W efekcie absolwenci  przygotowani są do pracy nie tylko jako tłumacze, ale również jako doradcy, analitycy czy specjaliści od relacji międzykulturowych. Obecnie Wydział Orientalistyczny oferuje trzy programy w j. angielskim: African Studies, Inner Asian Studies: Mongolian and Tibetan Studies  oraz Religions of Asia and Africa: Buddhism, Islam and Others i planuje zwiększenie dydaktycznej oferty anglojęzycznej.

Jednym z najbardziej obleganych kierunków orientalistycznych jest Koreanistyka, która oferuje studia dzienne i wieczorowe, zapewniając wszechstronną naukę języka i kształcenie w zakresie szeroko rozumianej kultury koreańskiej.  Zakład Koreanistyki stale rozwija i pogłębia kontakty z partnerami z Republiki Korei prowadząc ożywioną wymianę naukową i studencką z tamtejszymi uczelniami. Dzięki zaś pracy tłumaczeniowej koreanistek z WO Polacy mogą poznać twórczość wybitnych literatów koreańskich, jak choćby Han Kang, noblistki z 2024 roku.